تیم منتخب زرند – سال ۱۳۷۵. نشسته، نفر اول از راست: علی مهدیزاده (ملقب به «سوباسا عذرا»)، بازیکن سرعتی و تکنیکی تیم. کنار او، برادرش، از بازیکنان برجسته آن نسل

سال‌هایی که زرند با فوتبال زنده بود سال ۱۳۷۵، زرند شهری بود که فوتبال در رگ‌هایش جریان داشت. زمین‌های خاکی، توپ‌های دوخته‌شده دستی، و سکوهایی که پر از جوانانی بود که عشق به بازی در چشم‌هایشان موج می‌زد. فوتبال در زرند فقط یک ورزش نبود؛ بخشی از هویت و زندگی روزمره مردم بود. از کوچه‌ها تا زمین‌های رسمی، همه جا صدای توپ و فریاد «پاس بده» و «شوت کن» شنیده می‌شد. در همان سال‌ها، تیم منتخب زرند جایگاهی ویژه داشت. این تیم نه فقط نماینده شهر، بلکه نماد غیرت و استعداد فوتبالی جوانان بود. لباس‌های سبز و سفید تیم، برای بازیکنانش حکم پیراهن ملی را داشت. هر بازی، فرصتی بود تا غرور زرند به نمایش گذاشته شود. آغاز راه یک بازیکن سرعتی و تکنیکی در میان این شور و شوق، جوانی با نام علی مهدیزاده، پسر زرند، مسیر فوتبال خود را آغاز کرد. او که بعدها در دنیای علم به «دکتر مهدیزاده» شناخته شد، آن روزها چهره‌ای کاملاً فوتبالی بود. فوتبال برایش فقط بازی نبود؛ یک عشق بی‌پایان بود که از زمین‌های خاکی محله تا زمین چمن رسمی، با او همراه بود. از همان اولین بازی‌ها، ویژگی‌های خاصش توجه مربیان و تماشاگران را جلب کرد: سرعت خیره‌کننده، تکنیک چشمگیر و توانایی تصمیم‌گیری سریع در زمین. بازی در دو پست بک راست و فوروارد باعث می‌شد همیشه در قلب جریان بازی باشد؛ هم در خط دفاع حضور تعیین‌کننده‌ای داشت، هم در خط حمله توانایی گل‌زنی و خلق موقعیت را. تیم منتخب زرند و روزهای طلایی سال ۱۳۷۵، نقطه اوج این مسیر بود. علی مهدیزاده به عنوان یکی از بازیکنان کلیدی تیم منتخب زرند شناخته می‌شد. تیمی که با ترکیبی از تجربه و جوانی، در زمین هر حریف قدرتمندی را به چالش می‌کشید. در آن عکس تاریخی، او در ردیف نشسته‌ها، اولین نفر از سمت راست است. کنار او، برادرش که یکی از هم‌تیمی‌های محبوب و بازیکنان برجسته تیم بود، ایستاده. برادران مهدیزاده در آن سال‌ها برای فوتبال زرند یادآور هماهنگی و همدلی بی‌نظیری بودند. هر بازی تیم منتخب زرند، صحنه‌ای بود از تکنیک، سرعت و هماهنگی. توپ که به پای علی می‌رسید، تماشاگران نفس‌ها را در سینه حبس می‌کردند. شتاب ناگهانی‌اش در کناره‌ها و عبور از مدافعان، مثل جرقه‌ای بود که جریان بازی را عوض می‌کرد. لقبی که ماندگار شد: سوباسا عذرا هر فوتبالیست واقعی یک لقب دارد که داستان خودش را می‌گوید. برای علی مهدیزاده، این لقب «سوباسا عذرا» بود. «سوباسا» از ستاره محبوب کارتون‌های فوتبالی الهام گرفته شده بود؛ بازیکنی با تکنیک بالا و روحیه جنگندگی. «عذرا» نام مادر علی بود که دوستانش با احترام و محبت، به اسم او این لقب را کامل کرده بودند. در زرند، وقتی کسی فریاد می‌زد «سوباسا عذرا!»، همه می‌دانستند که توپ در اختیار چه کسی است. چشم کرمان به ستاره زرند درخشش او محدود به زرند نماند. خیلی زود، چند تیم مطرح استان کرمان نگاهشان به این بازیکن جوان جلب شد. مربیان و مدیران تیم‌های استانی، به دنبال جذب او بودند. استعدادش در کنترل توپ، دوندگی بی‌امان و توانایی خلق موقعیت، او را به یکی از گزینه‌های جدی برای بازی در سطح بالاتر تبدیل کرده بود. اما مسیر زندگی همیشه آن‌طور که پیش‌بینی می‌کنیم پیش نمی‌رود. شاید اگر شرایط آن روزها مثل امروز بود، یا اگر او در تهران زندگی می‌کرد، امروز نامش را در فهرست بازیکنان استقلال یا پرسپولیس می‌دیدیم. خود او هم بعدها گفت: «این را همه فوتبالی‌های زرند می‌گفتند؛ اگر تهران بودی، حتماً الان پرسپولیسی یا استقلالی بودی.» فوتبال، فراتر از یک بازی با گذشت سال‌ها و تغییر مسیر زندگی به سمت تحصیل و فعالیت علمی، فوتبال برای علی مهدیزاده همچنان جایگاه ویژه‌ای داشت. شاید مسیرش از زمین فوتبال به دانشگاه و تحقیقات علمی کشیده شد، اما آن روحیه جنگنده، سرعت تصمیم‌گیری و اراده برای پیروزی که در زمین فوتبال آموخته بود، در تمام مراحل زندگی همراهش ماند. عکس تیم منتخب زرند در سال ۱۳۷۵، فقط یک تصویر ساده نیست. این عکس سندی است از روزهایی که فوتبال در زرند یک فرهنگ بود. روزهایی که زمین چمن، محل تجمع جوانانی با رویاهای بزرگ بود و توپ فوتبال، امید و هیجان را بین مردم به گردش درمی‌آورد. یادگار ماندگار امروز، وقتی این عکس قدیمی در آلبوم‌ها ورق می‌خورد، موجی از خاطره و احساس به قلب بازیکنان و هواداران آن نسل برمی‌گردد. برای دکتر علی مهدیزاده، این تصویر یادآور روزهایی است که با پیراهن سبز و سفید، در کنار برادر و هم‌تیمی‌هایش، برای افتخار زرند دوید و جنگید.